Na Jasnej Górze poświęcono tablicę upamiętniającą „Cud nad Wisłą”

W niedzielę mija 101. rocznica Bitwy Warszawskiej, która rozegrała się na przedpolach stolicy Polski między 13 a 15 sierpnia 1920 r. Była to decydująca i zwycięska dla Polski batalia wojny polsko-bolszewickiej, nazwana później "Cudem nad Wisłą".

Poświęcenie tablicy, umieszczonej w przejściu między wieżą a dziedzińcem jasnogórskiej Kaplicy Matki Bożej, poprzedziło główne uroczystości święta Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, połączone w tym roku z modlitewnym dziękczynieniem za VI Światowe Dni Młodzieży w Częstochowie w 30. rocznicę tego wydarzenia.

"Niech w każdym, kto będzie koło niej przechodził i ją odczytywał, wzrasta miłość do Boga, do ojczyzny i do każdego człowieka" - mówił, poświęcając tablicę, metropolita częstochowski abp Wacław Depo. Wskazał, iż epitafium upamiętnia bohaterski czyn i poświęcenie narodu polskiego Najświętszemu Sercu Jezusa.

Wykonana z brązu prostokątna tablica ma niespełna 3 metry wysokości i ponad 1,5 m szerokości. Na jej szczycie jest monstrancja zwieńczona koroną z krzyżem, zaś w centrum znajduje się pozłacane, wykonane z mosiądzu serce - symboliczne serce Jezusa otoczone cierniami. Po lewej stronie monstrancji umieszczono wizerunek Matki Bożej Jasnogórskiej, po prawej - godło Polski.

Po bokach tablicy znalazły się wizerunki Prymasa Polski kard. Edmunda Dalbora, ks. Ignacego Skorupki, św. Andrzeja Boboli i św. Stanisława Kostki, zaś na dole po prawej stronie upamiętnieni są żołnierze Wojska Polskiego: generałowie Tadeusz Jordan Rozwadowski i Józef Haller, porucznik Stefan Pogonowski, w głębi premier Wincenty Witos.

W głównym polu poniżej monstrancji znajduje się tekst Aktu Poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu, a pod nim modlitwa wstawiennicza do Matki Litości. Jak przypomniało biuro prasowe Jasnej Góry, ofiarowanie Polski Najświętszemu Sercu Jezusa nastąpiło 27 lipca 1920 r., wobec zagrożenia bolszewickim terrorem.

Biskupi zebrani wówczas na Jasnej Górze pod przewodnictwem kardynałów Aleksandra Kakowskiego i Edmunda Dalbora wezwali naród do krucjaty modlitewnej za ojczyznę, do żarliwej modlitwy różańcowej połączonej z całodzienną adoracją Najświętszego Sakramentu, do ufności w opiekę Królowej Polski oraz do zaangażowania w obronę zagrożonego państwa.

"W chwili, gdy nad Ojczyzną i Kościołem naszym gromadzą się chmury ciemne, wołamy jak niegdyś uczniowie twoi zaskoczeni burzą na morzu: Panie, ratuj nas, bo giniemy" - czytamy w akcie z 1920 r. W tekście zawierzenia, obok błagania o ratunek dla ojczyzny, znalazła się też prośba o przebaczenie grzechów i niewierności.

Biskupi zebrani na konferencji plenarnej 27-29 lipca 1920 r. na Jasnej Górze wystosowali również pismo do ówczesnego papieża Benedykta XV, informując go o grożącym Kościołowi w Polsce niebezpieczeństwie. Prosili o modlitwę i apostolskie błogosławieństwo na skuteczną obronę.

Jak podało biuro prasowe @JasnaGóraNews, idea upamiętnienia "Cudu nad Wisłą" w częstochowskim sanktuarium zrodziła się 2020 r., w setną rocznicę zwycięskiej bitwy. Doszło wówczas do ponowienia Aktu Poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Inicjatorami pamiątkowej tablicy byli: pragnący zachować anonimowość pan Stanisław, ks. Marian Midura oraz paulin o. Nikodem Kilnar. Fundatorami epitafiom byli Polacy z kraju oraz ze Stanów Zjednoczonych.(PAP)

autor: Marek Błoński

mab/ itm/