1918

Maria Piotrowiczowa, Katarzyna Kobro, Irena Tuwim, Michalina Wisłocka, ale także łódzkie włókniarki i harcerki znalazły się wśród wybitnych postaci prezentowanych na przystankach komunikacji miejskiej w Łodzi z okazji stulecia nadania Polkom praw wyborczych przypadającego 28 listopada.

100 lat temu, 16 listopada 1918 r., naczelnik państwa Józef Piłsudski oraz szef resortu spraw zagranicznych Tytus Filipowicz wystosowali depeszę informującą rządy całego świata o odrodzeniu „Państwa Polskiego Niepodległego, obejmującego wszystkie ziemie zjednoczonej Polski”.

„Do Piłsudskiego mają zaufanie także ci ludzie, których powinowactwo z nim społeczne jest lub było do niedawna bardzo wątpliwe” – pisał „Kurier Warszawski” z 11 listopada 1918 r. Redaktorzy dziennika uważali, że były więzień twierdzy w Magdeburgu jest kluczem do rozwiązania chaosu politycznego w odrodzonej Polsce.

Prezydent Francji Emmanuel Macron oddał w niedzielę hołd milionom ofiar pierwszej wojny światowej, przewodnicząc uroczystościom, jakie z udziałem przywódców kilkudziesięciu państw odbyły się w Paryżu w setną rocznicę zakończenia tego konfliktu.

„Do Piłsudskiego mają zaufanie także ci ludzie, których powinowactwo z nim społeczne jest lub było do niedawna bardzo wątpliwe” – pisał „Kurier Warszawski” z 11 listopada 1918 r. Redaktorzy dziennika uważali, że były więzień twierdzy w Magdeburgu jest kluczem do rozwiązania chaosu politycznego w odrodzonej Polsce.

100 lat temu, 11 listopada 1918 r., w wagonie sztabowym w Compiègne, gdzie mieściła się kwatera marszałka Francji Ferdynanda Focha, podpisano zawieszenie broni pomiędzy aliantami a Niemcami, kończące I wojnę światową. Światowy konflikt, który pochłonął życie prawie 10 mln żołnierzy, radykalnie zmienił oblicze ówczesnego świata.

„Powrót komendanta Piłsudskiego!”. Taka wiadomość biła tego dnia po oczach z pierwszej strony „Kuriera Warszawskiego”. Nie dało się jej przeoczyć. Wielkie litery wypełniały niemal całą kolumnę gazety, rekompensując zapewne brak bardziej szczegółowych informacji. Przyjazd komendanta zaskoczył wszystkich. 

Pod względem politycznym był to dzień wyjątkowo ubogi. Na powstanie Rządu Lubelskiego jeszcze nie zareagowano, wciąż liczono na utworzenie Rządu Narodowego w Krakowie – tego jednak dnia trwało jakby zawieszenie. Mówiono więc o istnym szale zaciągania się do wojska, o narastającej groźbie bolszewizmu i – znów – o brutalizującym się bandytyzmie.

Tego dnia nic nie było ważniejsze niż Lwów, o nim też pisała prasa i mówiła ulica. Pewnych informacji było niewiele, tworzyła się więc legenda.

Tego dnia nic nie było ważniejsze niż Lwów, o nim też pisała prasa i mówiła ulica. Pewnych informacji było niewiele, tworzyła się więc legenda.