Józef Dowbor-Muśnicki

W Lusowie, gdzie mieszkał i został pochowany jeden z dowódców powstania wielkopolskiego gen. Józef Dowbor-Muśnicki, odbędą się w sobotę uroczystości upamiętniające setną rocznicę tego zrywu.

Prezydent Andrzej Duda nadał najwyższe odznaczenie państwowe, Order Orła Białego, pośmiertnie dowódcom Powstania Wielkopolskiego: gen. broni Józefowi Dowbor-Muśnickiemu i gen. brygady Stanisławowi Taczakowi z okazji 100. rocznicy wybuchu zrywu. Powstanie Wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 r.

"Generał Stanisław Taczak" i "Generał Józef Dowbor–Muśnicki" – takie nazwy otrzymały w piątek nowe odmiany tulipanów, wyhodowane specjalnie dla uczczenia pamięci dowódców powstania wielkopolskiego. W tym roku przypada 100. rocznica wybuchu tego zwycięskiego zrywu.

Prezes IPN Jarosław Szarek od niedzieli będzie przebywał na Białorusi - w Mińsku, gdzie otworzy "Przystanek Historia", a także w Bobrujsku, gdzie stanie pomnik żołnierzy I Korpusu Polskiego w Rosji. Planowane jest też spotkanie z wiceszefem MSZ Białorusi.

Sejm RP pragnie uczcić postać gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Jego zasługą była organizacja blisko 100-tysięcznej Armii Wielkopolskiej, bez której niemożliwe byłoby zwycięstwo Powstania Wielkopolskiego - głosi tekst uchwały przyjętej w piątek przez Sejm RP.

150 lat temu, 25 października 1867 r., w Garbowie na ziemi sandomierskiej urodził się gen. Józef Dowbor-Muśnicki, dowódca I Korpusu Polskiego w Rosji i Wojsk Wielkopolskich w czasie powstania. „Pociągało mnie tylko wojsko” - pisał generał u schyłku życia we wspomnieniach.

W środę w wielkopolskim Lusowie odbędą się uroczyste obchody 150. rocznicy urodzin i 80. rocznicy śmierci gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Jednym z elementów obchodów będzie konferencja naukowa poświęcona postaci generała.

Sejm RP przyjął w czwartek przez aklamację uchwałę ws. ustanowienia roku 2018 Rokiem Pamięci Powstania Wielkopolskiego. Zwycięskie Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 stało się wspaniałym ukoronowaniem "najdłuższej wojny nowoczesnej Europy” - głosi uchwała.

W chwili wybuchu I wojny światowej w środowiskach niepodległościowych działających pod zaborem rosyjskim ożyły nadzieje na impuls w sprawie polskiej. Wydarzenia pod drugiej stronie frontu, powstanie i wejście do boju I Kompani Kadrowej, a wkrótce Legionów Polskich niejako zmusiło do działania Polaków, poddanych cara.